Verjaardagsweek

Oef, ik had mezelf voorgenomen om elke dag een stukje te schrijven, zodat ik niet aan het einde van de week een boekwerk hoefde te tikken over de afgelopen week. Ondertussen zit ik nu na mijn nachtdienst vol goede moed te bedenken wat ik ook alweer heb gedaan afgelopen week, dus tot zo ver mijn goede voornemens. Maar voornemens zijn er om niet nagekomen te worden toch!

Maar ik zal jullie niet langer in spanning houden. Vorige week was er een cliffhanger bij palm Island. Ik ben nu hier om jullie uit je lijden te verlossen. Want palm Island is een eiland... Met palmbomen! Ja, serieus, die zag ik zelf ook niet aankomen. Goed! Palm island dus. Al vroeg gingen we die kant op. De eerste boot vertrok om 9u en volgens een collega moesten we die wel echt hebben. Want als we de eerste boot hadden konden we een plekje opeisen op de perfecte plek: Aan het water, onder een boom met precies de juiste balans tussen schaduw en zon. Klinkt vrij perfect toch! Dus wij om half 9 in de auto want het was niet zo heel lang rijden. Eenmaal daar was er net een bus Amerikanen aangekomen, want deze worden tegenwoordig in bussen aangeleverd. Er stond ook al een flinke rij, maar zo moeilijk moest het verkopen van tickets toch niet zijn? Zelfs niet op Arubaans ritme. Uiteindelijk heeft het ruim 3 kwartier geduurd voordat de dame achter de kassa de 4 of 5 Amerikanen voor ons had weggewerkt, blijkbaar was het wel erg moeilijk om tickets te verkopen... Goed, de eerste boot hadden we dus gemist en ons plekje was ook weg! Maar goed, dat hield wel in dat we eenmaal op het eiland niet hoefden te rennen naar de andere kant maar eerst konden genieten van een all you can eat ontbijtbuffet. Het is werkelijk waar ongelofelijk om te zien wat voor types er daar rondlopen. Zo'n 80% met morbide obesitas, waarvan de vrouwen vol vertrouwen en enthousiasme rond wobbelen in bikini. De mannen vinden het dan toch fijn om een speedo aan te trekken, want alleen dan komt je megabierbuik tot z'n recht! Nadat we ons hadden volgepropt met ontbijtvoedsel zijn we in de zon gaan liggen. Nu toch maar wel even een beetje insmeren, want ja, het zou zonde zijn om nu weer te verbranden.  Ergens  verderop op het eiland zaten ook flamingo's, maar omdat het kleintjes waren konden we ze beperkt bezoeken. De poort ging open om 1u, dus wij stonden daar om 1u omdat we er wel van uit gingen dat het super druk zou zijn. Niets was minder waar gelukkig. De mensen op palm island hebben geen haast, dus er stonden er vrij weinig om 1u. Het was een mooi stukje strand, maar we mochten niet te dichtbij komen. Terwijl Dimion en Vivian instawaardige foto's (of hoe dat ook mag heten) aan het maken waren, was ik er al snel weer klaar mee en zocht ik de gratis bar op voor drank. Want nadat ik het narcisme van mijn medemilennials heb moeten aanschouwen (ze waren namelijk niet de enige) had ik hard een biertje nodig. Toen de rest na een halfuur klaar waren met poseren was het tijd om te lunchen. Prima lunch, maar niet om over naar huis te schrijven. Daarom zal ik er verder ook niet op in gaan :). Toen was het tijd om weer verder te wentelteefen. Af en toe even het water inrennen omdat dit wentelteefje toch te heet werd. Rond kwart voor 5 werd het wel erg rustig op het eiland. Dat we ons afvroegen: Hoe laat moeten we eigenlijk weg? Nou dat bleek rond 5u te zijn. Dus rustig aan de spullen gepakt en weer op naar huis! Daar even alle zout en zand afgespoeld, en toen weer door naar de bowling. Want we hadden met een andere groep afgesproken om vanaf 8u te bowlen. Vivian en ik hadden bedacht om bij de pizzahut ernaast nog even snel een pizza te eten. Dus wij waren daar om 7u. Om te beginnen duurde het ruim een kwartier voordat wij een kaart in de hand kregen en onze bestelling konden doorgeven. Vervolgens heeft het bijna 3 kwartier geduurd voor we überhaupt een pizza voor onze neus kregen. Wij dachten: Een medium pizza, dat is best haalbaar. Blijkt dat een Amerikaanse Medium te zijn. Ik zal je vertellen, dat is een Nederlandse (X)Large. Voor het eerst in mijn leven heb ik een pizza niet in een keer kunnen opeten, was zelfs een beetje teleurgesteld in mezelf! Gelukkig doen ze hier aan doggybags en kreeg ik mijn laatste twee puntjes netjes mee in een doosje. Omdat deze fastfood tent niet echt fast was met hun food waren we 10 min te laat voor het bowlen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Uiteindelijk bleek dat ik nog best kan bowlen ook, ook al had ik dit al eindeloos lang niet gedaan. Hierna gingen een aantal nog naar de kroeg, maar Vivian wilde graag naar het appartement en ik was haar vervoer, dus ik ging met haar mee. 

Woensdag was het tijd voor een dagdienst. Had een van de medisch studenten met met mee, die wel 10 keer heeft gevraagd of er een bed was die hij mocht opmaken. Op een gegeven moment bood ik maar aan om zelf even in een bed te gaan liggen zodat hij deze kon afhalen en opmaken, maar dat hoefde dan weer niet. In de avond had ik zin om ergens heen te gaan, maar had verder niemand die met me mee wilde of kon. Dus toen ging ik maar alleen naar een strandtent. Na een paar biertjes gedronken te hebben raakte ik aan de praat met een Amerikaan, Mark uit Philadelphia. Mark was al 15 keer op Aruba geweest en was hier afgelopen weken met zijn vrouw. Zijn vrouw moest echter snel weer aan het werk dus was al weer naar huis. Hij was gepensioneerd dus kon zo lang blijven als hij wilde. Op een gegeven moment kwam een van de barmannen erbij zitten, want zij kenden elkaar goed. Na een tijdje gepraat te hebben vroegen ze of ik met ze mee wilde gaan naar het Hard Rock Café. Nou, dat wilde ik natuurlijk wel. Daar bleek een andere vriendin van ze te zingen, wat ook wel goed klonk. Eenmaal uitgezongen kwam ze er gezellig bijzitten. Na nog wat biertjes weggetikt te hebben gingen ze door naar nog een andere kroeg, en tja, het was zo gezellig, ik ging wel mee. Rond 2 uur kreeg ik door dat ik naar huis moest gaan, anders zou het absoluut niet goedkomen. Helaas had ik de volgende dag toch nog best een kater. Heb de hele dag wat films en series gekeken, want ik kon het daglicht niet zo goed verdragen. Helaas had ik met Vivian afgesproken om de Hooiberg op te gaan. Dit zijn ruim 550 treden op een 170m hoge berg. Ik zal zeggen, dat is een bijzonder slecht idee met een kater en een dikkeamerikanenconditie. Zo ongeveer halverwege had ik de neiging om terug de trap af te rollen, wat een ellende! Uiteindelijk had ik de berg beklommen en stonden we bovenop. De bedoeling was om mooi de zonsondergang te bekijken. Helaas was de top vrij begroeid met bomen en cactussen, dus het zonnetje was niet erg zichtbaar. Gelukkig wel prachtig uitzicht, dus dan doe je het toch nog ergens voor! Nadat we weer de weg naar beneden hadden gevonden zijn we naar de local store gereden om daar lekker te eten. Heerlijk, en goedkoop! Tegen de avond was de vermoeidheid toch weer flink teruggekeerd, dus tijd om lekker te gaan slapen. 

Vrijdag was een dag waar we niet over praten. Ik ben nog steeds erg in ontkenning over mijn 25e verjaardag, en wat mij betreft heeft deze nooit plaats gevonden. Wat wel heeft plaatsgevonden was de catamaran cruise die ik had geboekt! Want ik zag het niet zo zitten om alleen te zijn op de dag die niet genoemd mag worden. Ik werd geacht daar om 9u te zijn, dus om 9u stond ik op de pier klaar om te gaan! Rond half 10 vertrokken we en al snel raakte ik aan de praat met andere Amerikanen. Óf ik trek het aan, óf er zijn gewoon heel veel Amerikanen op dit eiland! Zij waren hier met het gezin, voor een midweekje. Ik kan het me echt niet voorstellen, gewoon even een midweekje naar Aruba! Kan gewoon als je in New York of Philadelphia woont! Op de boot was er een onbeperkte hoeveelheid aan cocktails en eten, dus toch ook weer heerlijk! De boot maakte 3 stops om te snorkelen, waarvan 1 bij de SS Antilla. Was een Duits schip die met opzet is gezonken door de kapitein zodat deze niet in de handen van de Nederlanders zou vallen in WW2. Prachtige vissen gezien, hoop dat ik daar ook nog een duik kan maken in de komende tijd! Rond 2u was het al weer klaar. Thuis weer even alles afgespoeld, en in de avond gingen we barbecueën met een groep andere Nederlanders vanuit het ziekenhuis. Ook hierna gingen een aantal weer uit, maar ik was er eigenlijk een beetje klaar mee. Tijd om weer vroeg (twaalf uur) mijn bedje in te duiken! 

Zaterdag en zondag had ik nachtdienst. Rustig weekendje dus, aangezien ik al sinds het begin der nachtdiensten niet functioneer in de maatschappij als ik in de nachtdienst zit. Sinds ik ben aangekomen op Aruba wil ik heel graag een ham-kaas pastechi eten, want die heb ik de vorige keer ontdekt door een van mijn collega's en die wil ik nu weer! Dus zaterdag ging ik op zoek naar de bakkerij waarbij ze zo heerlijk waren. De bakkerij had ik al snel gevonden. Helaas waren de pastechi's alleen in de ochtend beschikbaar, dus ik ben maar weer teruggereden. Ondertussen kwam ik vlak langs mijn huis, en het leek me leuk om nu wel even daar langs te rijden. Helaas had ik geen idee meer hoe ik daar moest komen. Het duurde niet lang voordat ik was verdwaald. Gelukkig is het geen groot eiland, dus ik nam me voor om gewoon eindeloos rechtdoor te rijden. Op een gegeven moment zou ik dan vanzelf iets zien wat ik herken.  Ondertussen had ik toch best honger gekregen, en ergens had ik zin gekregen in een Taco. En zowaar, ineens was daar de Taco Bell! Aangezien ik elke dag een beetje meer Amerikaans wordt, ben ik vol enthousiasme door de drive in gereden. Helaas waren het alleen combi deals, dus dat hield in dat ik twee taco's en een zakje patat kreeg. Om het Amerikaanse stereotype nog even verder te bekrachtigen heb ik dit alles zitten opschranzen terwijl ik mijn zoektocht naar een bekend plekje vervolgde. Nu snap ik wel waarom Taco's geen voedsel is voor onderweg, ik heb nog nooit zo veel moeite moeten doen om iets op te eten! De nachtdienst zelf was rustig. De werkzaamheden zijn tussen 11 en 12/12.30 de linnenkarren aanvullen en op de gang zetten, de medicatie klaarzetten en een rondje lopen. Vervolgens staat er niet in de taakomschrijving dat je elke 2u even een rondje loopt. Neuh. Om 5u begin je met je controles, het legen van de katheters, evt wat verschonen en de antibiotica. En dan komt rond kwart voor 7 de dagdienst en is het tijd om over te dragen! In de laatste nachtdienst heb ik een hele film kunnen kijken zonder gestoord te worden, dat is me al heel lang niet gebeurd... 

Vandaag (maandag) ook weer een rustige dag. Vanavond uiteten bij een ander lokaal restaurant die ook niet heel duur moet zijn, maar we gaan het meemaken!