Mijn hemel, blijkbaar alweer week 4!

Goed. Maandagavond dus met Nicole bij Los Cafeteros gegeten. Super lekker! Wie is Nicole, vraag je? Dat is een van die meiden waarmee ik via TMI in contact ben gekomen. Maar echt heerlijk eten, voor een schappelijke prijs! Ook weer hartstikke gezellig. 

Dinsdag ging ik met Vivian Windsurfen. Want zij en Dimion waren bezig met dat te plannen en ze hielden mijn stilte voor enthousiasme, dus nu moet ik mee. Want ik ben natuurlijk super sportief, dat is in de afgelopen weken wel gebleken. Dimion kon niet dinsdag, dus toen waren we met z'n tweeën. We waren er rond half 12, want we hoorden dat we dan meteen konden aansluiten bij die lesgroep. Het probleem was alleen dat de groep voor ons vanuit de omliggende hotels vrij groot was en wij dus niet om half 12 aan de gang konden. Gets wat jammer! Dat is geen sportieve ochtend dus! En nu? Het leek ons wel een goed idee om een ander pannenkoekenrestaurant uit te proberen. Google maps had ons braaf naar de plek gebracht waar deze had moeten zitten, maar er was geen pannenkoekenrestaurant! Dus dan maar richting een ander, lunch serverend restaurant. Daar dan toch heerlijke pannenkoeken gegeten. Omdat Vivian moest werken zijn we hierna weer terug naar het appartement gegaan. Tja, en toen was het 1 uur! Wat moet ik de rest van de dag doen! Misschien naar het strand, was ik toch al een tijdje niet geweest. Het was vrij bewolkt maar ach, dan is het ook niet zo druk op het strand! Halverwege bedacht ik me dat het misschien een beter idee was om te gaan sporten, want ja, als de ochtend niet sportief was, dan moet de middag maar sportief worden! Toen ik terugkwam had ik twee keuzes. Douchen, of in het zwembad springen. Dus toen heb ik m'n bikini maar aangetrokken en ben ik in het water gesprongen. De avond was verder rustig. Het kan niet elke dag feest zijn! 

Woensdag was het weer tijd voor een dagdienst! Het was weer een vrij rustige bedoening, dus in plaats van jullie over mijn dienst te vertellen zal ik even toelichten hoe wegwerkzaamheden hier plaatsvinden. Ze zijn namelijk heel erg veel bezig aan de weg! En eigenlijk is het overal hetzelfde. INEENS is er een weg opengebroken en dan word je geacht om over een onverharde hobbelweg te rijden. Vervolgens zie je veel mannetjes rondlopen maar de werkzaamheden gaan even snel als die bij de leeghwaterbrug. Geen idee wat dat betekent? Google het dan zelf maar. Waarom lopen er zo veel mannetjes dan rond, terwijl er niks gedaan wordt? Nou, dat komt omdat ze voor elke taak 3 mannetjes nodig hebben! Gisteren stonden ze met z'n tweeën naar een steen te staren en niet lang erna kwam nummer 3. In mijn hoofd ging het gesprek zo: "Gut, Karel, dat is een pittig grote steen" "Ja Kees, hij ligt ook best in de weg hier, want deze weg moet egaal en plat worden!" "ja, ja, denk je dat je deze mag optillen om te verplaatsen?" "pfoee, ik weet het niet hoor, ik zal even onze supervisor erbij vragen. YO HANNES, KOM ES EFFE HIER" "non de ju Karel, ik was daar net bezig met niks doen. Waar heb je me in godsnaam voor nodig?" "Nou, d'r ligt hier een steen maar we weten niet wat we ermee moeten doen" "zeg! Dat is inderdaad een grote steen! Heel goed dat jullie me erbij hebben geroepen." Ik heb echt geen idee hoe lang ze er uiteindelijk hebben gestaan want het stoplicht ging op groen en ik moest doorrijden! En ja, in mijn hoofd waren het boeren. Maaaaarr goed, over op de orde van de dag. Op een gegeven moment komt m'n favoriete medisch student naar me toe: Francis, ik heb een hele belangrijke en dringende vraag. Is het 't nou écht waard om naar Palm Island te gaan? Want mijn huisgenoten willen naar Renaissance Island maar dat wil ik niet. Dus ik heb maar een beetje over Palm Island verteld. Helemaal enthousiast ging hij terug naar zijn huisgenoten. Niet veel later kwam hij weer naar me toe met de volgende zeer belangrijke vraag: mocht je de Flamingo's voeren? Nou, nee dat mocht dan weer niet! Ik heb echt geen idee hoe dat verder is gegaan. 's Avonds werd het tijd om weer naar de Bugaloe te gaan, eens kijken of mijn Amerikaanse vriend Mark er nog was. Dat was niet het geval. Tja, ook gepensioneerden moeten op een gegeven ogenblik weer terug naar het thuisfront! Gelukkig kwam Naomi ook langs, want zij ging voor de Salsalessen. Dat wordt daar elke woensdag gegeven namelijk. Aangezien ik het al voor elkaar krijg om te struikelen als ik loop, leek het me geen goed plan om er tussen te staan. Ik heb wel staan kijken, en bij elk pasje werd voor mij meer bevestigd dat ik er vooral niet moest gaan staan! 

Op donderdag werd ik met de waarheid geconfronteerd. Mijn favoriete medisch student noemde me oud! Tot zo ver de "favoriete". Hij zegt: "Ja, ik vind mensen vanaf de 28 echt oud, maarja, ik vind mijn vriend eigenlijk ook al oud en die is 22". JA NEE TOP, BEDANKT. OMA GAAT AL WEG. Nou hielp het ook niet echt mee dat ik weer bizar veel spierpijn had en dus weer de hele dag zat te kreunen en steunen. Het team bestond ook uit flink wat Nederlanders en we zaten allemaal samen te eten. En je weet waar Nederlanders over praten… Het weer! Het weer in Aruba? Hoor ik je vragen. Nee tuurlijk niet, ook in Aruba zeuren Nederlanders over het weer in Nederland! Want nou moe, wat was het toch warm in Nederland he? Maargoed, laten we even doorspoelen naar de avond. We gingen namelijk met een groep een catamaran tocht doen tijdens zonsondergang! Nu hoorde ik in de middag dat Naomi ook meeging. Zeer gezellig, maar dat hield dan wel in dat ik niet hetzelfde kon aantrekken als woensdag… Is Toch weer een beetje jammer… toen we aankwamen op het strand lag er een klein mini bootje waar we met z’n 15en op moesten. Mijn eerste gedachte was toch wel: hoe past hier dan nog alcohol en eten op? Gelukkig was het slechts ons vervoer naar de grote boot, waar dus wel alcohol werd geschonken! We zijn ook nog ergens gestopt om even te zwemmen, en toen de zon een beetje onder was gingen we weer weg. Wacht, was de zon al onder? Maar dat heb ik helemaal gemist! Het was ook veel te gezellig. Eenmaal terug op het strand besloten we nog even naar de kroeg te gaan. We moesten wel eerst even douchen en omkleden, want ja, zout water enzo. Toch ook weer zeer gezellig! Rond kwart over 11 vond ik het wel weer tijd om te gaan, want de volgende dag was het tijd voor een dagdienst. Maar, zei de band, nog 1 nummertje! Nou prima, dan blijven we nog voor 1 nummertje! Uiteindelijk hebben ze nog 5 keer een allerlaatste nummer  gespeeld, waardoor ik veel te laat in m’n bed lag! 

De gemiddelde 25 jarige kan nog wel werken met 3-4u slaap, maar ik was helemaal gesloopt. Ik heb in een lange tijd nog nooit zo veel koffie achterover getankt als vrijdag. Gelukkig was het een redelijk rustige dag. Heb ook niet heel veel ondernomen in de middag want ik had zaterdag opnieuw een dagdienst! Ja, i know, ik vond het ook heel zielig voor mezelf. Ondertussen gelukkig weer een beetje bijgeslapen. Ik werkte zaterdag samen met een Nederlander, dat was even een verademing! Als ik aan hem vroeg of hij wat voor me wilde doen, dan werd dat gewoon vrijwel meteen gedaan! Soms waren er zelfs al dingen gedaan die ik voor later in de planning had staan… Het was werkelijk fantastisch. In de avond zou ik met iemand wat gaan eten, maar ze zat in de nachtdienst en had slecht geslapen waardoor we het etentje moesten verplaatsen.  Nou, prima hoor! Dus toen ging ik maar wat drinken met Christa. Zij is een van de weinigen die ik hier ondertussen heb ontmoet die er in september ook nog is! Het was happy Hour, dus alle drankjes 50%. Jeej! Je zou zeggen dat het allemaal dan supergoedkoop zou moeten zijn maar helaas, we betaalden alsnog 6 dollar voor een Baco. Toen ik terugkwam bij het appartement zag ik een man bij de poort richting het zwembad staan. Hij keek een beetje wazig naar het slot dus ik doe de deur voor hem open. hij keek me dankbaar aan en zei: Dankje, ik wist de code niet meer. Ik ben zo verschrikkelijk dronken… En hij zwalkt zo naar de voordeur. Geen probleem man, heb ik ook wel eens last van. Succes morgenochtend! 

Zondagochtend was het dan eindelijk zo ver. We gingen windsurfen! Toen we aankwamen bij dat hokkie zagen we al een hele groep mensen staan. Dat is gek, hij zei dat het nooit druk was op zondagochtend! Gelukkig bleken deze mensen andere dingen te willen boeken waardoor we uiteindelijk toch met z’n tweeën de les konden volgen. We begonnen met 10 minuutjes les op het strand. Hij vertelde waar de wind vandaan kwam en hoe we ons zeil moesten houden om de juiste kant op te gaan. Hij deed voor hoe we op dat ding moesten klimmen en daarna deed hij dat nog een keer in het water. Nou, leek vrij simpel, dat gaan we even doen! Ik als eerste. Het bleek al een heel avontuur om op de plank te komen, maar het was gelukt! Toen moest ik dat zeil uit het water vissen. Gelukkig hield die man de plank vast en liet pas los toen ik goed stond. Ja, toen was het natuurlijk klaar en lag ik in het water. Maar, we geven niet op! Na een half uur had ik het redelijk onder de knie. Ik bleef staan in ieder geval! Toen ik zo ver de zee op was dat ik Nederland bijna weer kon zien dacht ik: Laat ik vooral eens omkeren. Ja dat was dus onmogelijk. Ik wapperde met dat zeil alsof het een waaier was, maar omkeren deed ik niet. Dus dan is het er maar van af springen en blij zijn dat het bootje met je meevaart om je weer uit het water te vissen. Na het windsurfen gingen we pannenkoeken eten bij Diana’s pancakes. Je weet wel, waar we de vorige keer zo naar hebben gezocht en die niet leek te bestaan. Ja, die. Blijkt dat Maps niet klopte en dat het compleet ergens anders zat.. Ja, dan is het niet te vinden! Prima pannenkoek, maar die van mezelf zijn toch lekkerder.. Moet ik binnenkort maar eens gaan maken dus! In de middag was het tijd voor een avonddienst. Het werd me toch wel heel duidelijk hoe lui sommige collega’s zijn. Ik had een patiënt die regelmatig belde voor kleine dingetjes, wat inderdaad vrij irritant kan zijn. Maar aangezien ik niks anders te doen had maakte het niet zo heel veel uit. Mijn collega’s liepen al meteen te kreunen en te steunen als ze zagen dat ze weer belde. God, meid, wat heb je het toch druk! Ja, het is werkelijk verschrikkelijk dat ik na 10 minuten op mn kont zitten weer moet opstaan om naar die patiënt toe te gaan. Het zweet staat me op m’n rug. Aangezien ik opnieuw een rustige dienst had zat ik nog vol energie. Ik had gehoord dat anderen nog naar de Moomba waren gegaan, en dat schijnt op zondag een hok vol Nederlanders te zijn. Leuk! Ik had ze geappt of ze er nog waren, krijg ik terug dat er een calamiteit was daar en dat de bar was gesloten. Zelf gingen ze ook maar weer naar huis. Sjongejongejonge, dan duik ik ook maar weer m’n bed in! Volgende keer beter!