Op avontuur in de Costa del Sol

Aanleiding 

Mijn geliefde oom is vorig jaar 50 geworden en heeft een huis in Spanje gekocht (ja, kan gewoon). Om deze beide heugelijke gebeurtenissen te vieren heeft hij ons uitgenodigd voor een bigass poolparty in zn nieuwe hut. Mijn moeder en ik hebben besloten om hier even een mooi weekendje zuid Spanje van te maken! 

Voor de lieve mensen die na het lezen heel nieuwsgierig zijn geworden naar Casa Olivia heb ik hierde link. 

Dag 1

Het was een woeste, onstuimige nacht. Het donderen was tot in je botten te voelen, de bliksem verlichtte de hemel meerdere malen per minuut. Nederland had een code, zo oranje als het koningshuis... Maar dat geeft niet, want ik ging naar de Costa del Sol! Woohooo!

Om de goddeloze tijd van 3u 's nachts ging de wekker die het feest inluidde en nog geen 5 kwartier later zaten we (mijn moeder en ik) in de auto! Ik moet zeggen, het verbaasde me dat er zo veel auto's op de weg waren om 4.30. Ik snap dat je rond die tijd in de auto zit als je op vakantie gaat en naar Schiphol moet of met de auto naar Italië moet, maar een groot gedeelte waren ook tegenliggers... Wat moet je in godsnaam om 4.30 in het noorden! 

Aaanyway, eenmaal op de parkeerplaats aangekomen hadden we het geluk dat de shuttlebus al op ons stond te wachten. De buschauffeur was een man die zichzelf net zo grappig vond als dat ik mezelf vind in de nachtdienst rond 5u, dus ik voelde een connectie 👍. 

Het vliegtuig bleek een kindervlucht te zijn. In dit vliegtuig zaten meer kinderen dan gemiddeld op een kinderopvang. Achter mij zat een stel met een ongeveer 9 maanden oud jongetje en zodra de deuren dicht gingen hoorde ik achter me: "oh, oef. Oh, nee." "Ohjee, ja ik ruik het ook". Dat was echt fantastisch om te horen vlak voor je begint aan een 3u durende vliegreis! Achteraf had ik me niet zo moeten aanstellen, het viel allemaal wel mee! De verdere vlucht bestond uit kinders die af en toe het gangpad op en neer renden alsof ze de 100m sprint aan het oefenen waren, maar met de rustgevende deuntjes van Metallica ben ik halverwege in slaap gevallen. Want ik wil wel nog even herhalen, de wekker ging om 3u.

Rond 9u stonden we op de grond, en om half 10 stonden we buiten. Toen begon de zoektocht naar het verhuurbedrijf waar mn moeder al een mooie Fiat 500 voor ons had geregeld. Nadat we ongeveer 10 min hebben gezocht vonden we de plek waar ze mensen naar het verhuurbedrijf brachten mer een "courtesybus". Probleem was, de naam van het bedrijf stond superklein op het aanvraag formulier, dus toen we vroegen welke bus we moesten hebben kregen we als antwoord dat deze bus net was weggereden. Het vriendelijke verzoek om nog even geduld te hebben. Na nog eens 10 minuten was het zo ver, na wat papierwerk liepen we richting de Fiat 500. Eenmaal op het parkeerterrein zei de jongedame dat we een upgrade hadden gekregen! En toen kregen we de sleutel van een Volkswagen Caddie. Konden we ook meteen pizza's gaan bezorgen of iets, we zijn er nog niet helemaal uit. Maar een Caddie dus. Rijdt als een zonnetje hoor, niks mis mee, maar het is zo bestelbusachtig... Maar we waren opweg naar Cómpeta! Nadat het navigatiesysteem ons door het hele dorp had geleid, hebben we de incheckbalie gevonden. Helaas moesten we nog een uur wachten tot we gebruik konden maken van de kamer, want deze werd nog schoongemaakt. Dat was natuurlijk helemaal prima, wij gingen wel lekker een biertje drinken op het plein! 

Heerlijk gezeten, en rond half 1 kregen we een appje van mijn oom, of we gezellig naar een restaurant kwamen om te lunchen. Het was vanaf ons ongeveer 25 min, maar wel een zandpad hoor! Nou dat is natuurlijk geen probleem, we zagen het wel zitten om lekker bij te kletsen. De navigatie had het er opnieuw erg moeilijk mee, dus uiteindelijk heb ik Google Maps er maar even bij gepakt en zaten we al snel op de goede weg. Niet volgens de navigatie, want we bleven het vriendelijke verzoek krijgen om indien mogenlijk, om te keren. Zo'n 3 kwartier later waren we er een keer. En het was minstens 30 min hobbeldehobbel op een (kiezel)stenen weg, de zandweg was ver te zoeken! Eenmaal daar had iedereen het toetje zelfs al op, maar ze bleven nog even hangen voor ons (aaaawhh). Moeders en ik hadden afgesproken om een andere weg terug te nemen, want we waren het hobbelen nogal zat en de leenauto was er niet echt voor gemaakt. Van een van de andere gasten hoorden wij dat er via de andere kant een weg was met 10 min een stenen/zandpad en daarna een verharde weg. Wij dus helemaal gelukkig, dat gaan we doen! En inderdaad, na zo'n vijf tot tien minuten kwamen we op de verharde weg, welke  verder ging als we rechtdoor zouden gaan. Helaas vertelde de navigatie ons om een haarspeldbocht naar links te nemen, opnieuw een zandweg op. Na ongeveer een  half uur hobbelen en bidden dat we geen lekke band kregen kwamen we er achter dat oom navigatie ons in rondjes stuurde. Toen zijn we maar weer terug gegaan naar de verharde weg en een uurtje later waren we eens terug in het stadje. 

's avonds kregen we alvast een rondleiding door het huisje van mijn ooms. Zag er heerlijk comfortabel uit, met zwembad en een uitzicht waar je U tegen zegt! Na een glas bubbels zijn we naar andere gasten van ze gegaan en hebben we heerlijk gebarbecued. Toen we ineens een tijdsprong hadden gemaakt van 8 naar 11u besloten we terug te gaan naar de kamer. Aangezien het een bizar lange dag was gingen de oogjes snel dicht! 

Dag 2

YES, we zijn weer fris en fruitig en klaar voor de nieuwe dag! Na een heerlijk ontbijt (omelet overgoten met kaas🤤) bij een van de restaurants besloten we naar het strand te gaan. Heerlijk! Het was een halfuurtje rijden en er was bijna niemand. Dus wat doe je dan, je speelt uitgebreid wentelteefje! En met wentelteefjes merk je op een gegeven moment dat de kleur precies goed is, en dat hij vooral niet langer in de hitte moet blijven liggen. Dit wentelteefje negeerde dat advies en bleef mooi liggen, want we zijn op vakantie om bruin te worden. Toen ik mn rug een beetje voelde aanbranden zijn we een rondje over een  zo goed als lege boulevard gegaan en hebben we even gezellig een biertje gedronken. Zo nu en dan zagen we iemand voorbij komen met zonnebrillen of hoeden of iets, dus ik zeg tegen mijn moeder : als er eentje voorbij komt met brillen voor 5 euro, dan neem ik er eentje. Nou, er kwam er inderdaad een, maar met brillen van 25 euro. "Jaaa meneer, dat is me te duur. Ik geef je 5 euro." "Nee maar mevrouw, dit is een echte Ray Ban, 25 euro is goedkoop! Maar ik zal je tegemoet komen met 10 euro." "Sorry meneer, 5 euro is echt het maximale." Nou, daar was hij het niet mee eens dus de jongeman vertrok weer. Een kwartier later kwam hij weer terug. 8, 7, 6 euro dan? Ik wilde weer weigeren totdat ik naast me hoorde: ach Francis, geef hem die extra euro. Heeft hij het idee dat hij heeft gewonnen". Goed, ja nee okee dat was ook wel weer waar. Goed meneer, voor 6 euro neem ik de zonnebril. Of ik er ook een case bij wil voor een extra euro? Nee danku, je hebt al een extra euro van me gekregen vriend. 

Eenmaal in de kamer gingen we even douchen en ons klaar maken voor het etentje 's avonds! Oomslief hadden geregeld dat ze met alle aanwezige gasten een lekkere wijnproeverij en bijpassende gerechten konden doen. Heerlijk! Goede wijnen, goed eten en tof gezelschap. Ik zal je wat vertellen over dronken dames van 50+... Het is fantastisch. Serieus ze zijn allemaal weer ineens 18 en hebben de grootste lol. Ondeugend, luidruchtig en joviaal naar iedereen. We werden opgehaald en weggebracht door een taxidame genaamd Silvia, en Silvia vond het allemaal helemaal prima. Moeders wilde nog even bijkletsen met een oude schoolvriendin, dus wij gingen nog even bij hun in het appartement zitten, totdat het ineens kwart over 1 was. Toen werd het toch wel hoog tijd om terug te gaan en lekker te gaan slapen. 

Dag 3

Aangezien het zo verschrikkelijk laat was geworden, was het een rustig ochtendje. Lekker ontbeten op het plein, om vervolgens naar het stadje Nerja te gaan. We hadden namelijk gehoord dat er daar een winkeltje zat met gekarameliseerde amandelen en heel veel noga. Dat moesten we natuurlijk even bekijken! Aangezien we om 3u werden opgehaald voor het feest konden we niet veel in Nerja doen maar het is een leuk stadje! Leuk voor de volgende keer als ik hier ben.

Om 3u werden we dus opgehaald in Competa om naar Casa Olivia te gaan! Ik zal het nog eens zeggen, het is prachtig. De catering was ook perfect gedaan. Er waren drie tafels gedekt voor het eten later in de avond, maar eerst: poolparty!! Heerlijk gezwommen en we werden zelfs geserveerd in het zwembad. Ik heb me nog nooit zo rijk gevoeld! Het was ook fantastisch om te zien hoe iedereen met elkaar in gesprek ging. Het was een groot gezelschap en velen waren vreemden voor elkaar, maar het leek alsof iedereen elkaar kende. Heerlijk ontspannen en ongedwongen. Het eten was in buffetstyle, en het was heerlijk! Na het toetje hebben we mijn oom allemaal toegezongen en cadeautjes gegeven. Hierna gingen de tafels weg en werd er ruimte gemaakt om mooi samen een drankje te doen en lekker te kletsen. Rond half 11 was ik er wel klaar mee, en met mij gelukkig nog een paar anderen. Er werden taxi's geregeld en al snel waren we weer terug. 

Dag 4

Ook zondag begon rustig. Er was natuurlijk een flinke hoeveelheid alcohol genuttigd zaterdagavond en we zijn ook geen 18 meer. Lekker ontbijten op het plein, dit keer met een panini tosti terwijl mijn moeder de kaasomelet probeerde (ja, zij vond deze ook erg lekker!). Na het ontbijt zijn we een rondje door Cómpeta gelopen. Heerlijk door alle kleine steegjes en straatjes, totdat we ineens bij IJssalon La Gelataria waren! Nou, wij hadden het warm gekregen van onze stadswandeling dus we gingen voor een ijsje. Wel drie bollen, want in Nederland heb je daar pas genoeg aan! Toen wij onze 3 bollen per persoon bestelden keek de dame achter het ijs al een beetje gek. Maar daar maakten we niks van, want wij wilden ijs! Toen kwam de eerste schep, waarbij het bakje eigenlijk al vol zat. De tweede was net zo gigantisch en het bakje puilde aan alle kanten al uit. Voor de derde smaak was er geen plek meer in het bakje, dus die werd er bovenop gekwakt. En het was LEKKER. Mijn hemel wat een genot. Het lekte aan alle kanten, dus al snel waren mijn handen zo plakkerig als vliegenspul. Een half uur later was de halve liter aan ijs weggewerkt en ik had het idee dat ik nog nooit zo veel had gegeten. Wat natuurlijk niet waar is, maar op dat moment voelde het zo. Toen we allebei het ijsje hadden overmeesterd gingen we terug naar de kamer, waar we lekker lui op bed gingen liggen. Toen rond 1u de vraag kwam vanuit Casa Olivia of wij mee wilden helpen om alle restjes op te maken konden we niet weigeren! Dus uiteindelijk zaten we om 3 uur al weer te eten, dit keer alle heerlijke leftovers van zaterdag. We werden zelfs nog uitgenodigd om in de avond mee te eten op het strand, maar ik kon het niet handelen dat we al bijna een week in Spanje waren en ik nog geen tapas had gegeten.  Dus in plaats van het strand gingen we met nog een stel anderen mooi tapas eten. Ja ik kan wel weer vertellen hoe lekker het was maar het wordt een beetje oud nieuws volgens mij, want ik ben gek op de Spaanse keuken en wijnen en manmanman wat een heerlijkheid.

Eenmaal weer terug in de B&B bedachten we dat we wel alvast in konden checken. Echter, 30 min en veel gevloek later lukte het nog niet. Dit was het moment dat we besloten te gaan slapen en maandag wel op het vliegveld in te checken. 

Dag 5

Maandag was het dan weer zo ver. Tijd om de Costa del Sol in te ruilen voor het regenachtige Nederland. Al vroeg zaten we aan het ontbijt, dit keer bij La Miquel. We hadden geen keuze hier, we kregen beiden een panini met kaas en ham. Was ook helemaal niet verkeerd moet ik zeggen! Hierna was het tijd om de tas in te pakken. Aangezien we op het vliegveld moesten inchecken besloten we direct die kant op te gaan. Eerst probeerden we nog in te checken via die palen die daar stonden, wilde helaas ook niet lukken. Dus we gingen op zoek naar een medewerker. De eerste die we konden vinden vond haar telefoon erg interessant en kon ons vertellen dat we konden inchecken bij de daarvoor bestemde pilaren. Terwijl wij probeerde uit te leggen dat dat niet werkte, vertelde ze nogmaals dat we konden inchecken bij de daarvooe bestemde pilaren. De derde keer besloot ze ons echt aandacht te geven en zei ze dat we bij de informatiebalie verderop moesten zijn. Dus wij gingen naar de informatiebalie verderop. Zij vertelde ons dat onze vlucht om 16u vertrok, ipv 15.30 en dat we een incheckbalie vrij in het begin van de hal moesten hebben. Toen dat eindelijk was gelukt en we langs de securitycheck waren gekomen gingen we even rustig zitten en bijkomen van alle ellende. Toen wij uiteindelijk besloten naar de gate te lopen bleken we precies op tijd voor het boarden, we konden bijna meteen doorlopen. 

De vlucht zelf was rustig. Het viel me op dat de wereld steeds bewolkter werd naar mate we meer naar het noorden vlogen. Rond 19u landden we. Terug in Nederland.